2007
Ściana Diamir, droga Kinshofera
Osiągnięcie: zdobycie szczytu drogą Kinshoffera
czerwiec – lipiec 2007
Piotr Morawski
Peter Hamor
Dodo Kopold
Kinga Baranowska
Robert Rojo
Martin Gablik
Anton Suchy
Rudolf Bosjak
8125 m
→
Ściana Diamir jest ścianą północno-zachodnią i liczy sobie prawie 3500 metrów wysokości, co czyni ją jedną z najwyższych ścian świata. Po raz pierwszy została pokonana przez Niemców w 1962 roku, na szczycie stanęli: Toni Kinshofer, Siegfried Löw i Anderl Mannhardt. Löw zginął podczas zejścia.
Od tamtej pory piękna linia zwana obecnie drogą Kinshofera stała się jedną z najbardziej popularnych dróg wejściowych na szczyt Nangi Parbat. Wiedzie ona w dolnej partii długim, 1000 metrowym kuluarem, by pokonać skalny odcinek, ścianę Kinshofera. Ponad nim znajduje się obóz drugi popularnie zwany Orlim Gniazdem. Dalej następuje długie podejście skalno śnieżną granią, aż do obozu III. Najbardziej niebezpieczny odcinek, choć nie najtrudniejszy, to podejście do obozu IV i dalej, do spiętrzenia ściany szczytowej. Ze względu na małe nachylenie ściany istnieje tam duże prawdopodobieństwo lawin. Dodatkowo obóz IV znajduje się na dużym plateau, z którego może być trudne wycofanie się, jeśli pogoda się załamie. Ściana szczytowa liczy sobie prawie 700 metrów. Droga do wierzchołka wiedzie systemem kuluarów, by wejść na grań w okolicach niższego szczytu. Potem jeszcze kilkadziesiąt metrów po skalnej grani, by dotrzeć do wbitej szabli śnieżnej symbolizującej wierzchołek.
W 2007 roku wybraliśmy się tam w ramach aklimatyzacji przed zachodnią ścianą K2. Trzon wyprawy stanowił zespół: Peter Hamor, Dodo Kopold i Piotr Morawski. Dodatkowo w wyprawie uczestniczyli: Kinga Baranowska (Polska), Roberto „Gori” Rojo (Bask), Martin Gablik, Rudolf Bosjak, Anton Suchy (Słowacja). Ostatecznie na wierzchołku stanęli prawie wszyscy uczestnicy (oprócz chorującego Antona).
© 2024 Piotr Morawski